Το Σχέδιο Νόμου για την ειδική αγωγή βρίσκεται στα συρτάρια του Υπουργείου Παιδείας από το καλοκαίρι. Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς. Πάμπολλες οι κενές θέσεις εκπαιδευτικών στα γενικά σχολεία, τις σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και τα ολοήμερα σχολεία. Οι αυθαίρετες μετακινήσεις εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής από τα Τμήματα Ένταξης και τα Τμήματα Υποδοχής, για να καλύψουν τις κενές θέσεις στα γενικά σχολεία έδειξαν άλλη μια φορά ότι η ένταξη των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν ανήκει στις προτεραιότητες του επίσημου κράτους. Στελέχη της εκπαίδευσης υπερασπίζονταν με πάθος τις αυθαιρεσίες τους: «Τι είναι προτιμότερο να αφήσουμε 30 παιδιά της κανονικής τάξης στο σπίτι και να αφήσουμε το δάσκαλο του Τμήματος Ένταξης να «παίζει» με 5 -10 προβληματικά παιδιά;»
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία και ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής, με την κοινή Συνέντευξη Τύπου μία ημέρα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, (13 Σεπτεμβρίου 200S) έθεσαν υπόψη του Υπουργείου Παιδείας και της ελληνικής κοινωνίας τον αποκλεισμό και τις αρνητικές διακρίσεις που βιώνουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρίες όλων των κατηγοριών σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος. Ταυτόχρονα εξέφρασαν την έντονη διαμαρτυρία τους για το γεγονός ότι η κυβέρνηση, αυτή την περίοδο, επεξεργάζεται Σχέδιο Νόμου για την Ειδική Αγωγή χωρίς να έχει υπάρξει συντεταγμένος διάλογος με τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας και του αναπηρικού κινήματος. Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία και ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής, διεκδικούν και ζητούν από την κυβέρνηση να τους δοθεί η δυνατότητα να τοποθετηθούν επί του Σχεδίου Νόμου πριν αυτό εγκριθεί και δοθεί στη Βουλή για ψήφιση.
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία και ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής με κοινό μνημόνιο προς την Κυβέρνηση, τα Πολιτικά Κόμματα και τους συλλογικούς φορείς της ελληνικής κοινωνίας διαπιστώνουν ότι το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα σύστημα διακρίσεων και αποκλεισμού που παράγει πολίτες Β' και Γ κατηγορίας, αφού τα άτομα με αναπηρία:
είτε στερούνται του δικαιώματος τους να εισαχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα (όπως τα άτομα με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης),
είτε αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν (π.χ. λόγω έλλειψης προσβασιμότητας, πάμπολλων εμποδίων από τους θεσμούς της εκπαίδευσης και του Κράτους),
είτε είναι αποδέκτες μιας υποδεέστερης και υποβαθμισμένης εκπαίδευσης σε σχέση με τους άλλους μαθητές.
Η κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία στη χώρα μας μπορεί να συνοψιστεί ως ακολούθως:
α) Βασική άμεση αρνητική διάκριση η μη υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία (Ν. 1566/85) σε αντίθεση με την εκπαίδευση των άλλων παιδιών, αφού η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία καθίσταται υποχρεωτική με απόφαση Υπουργού Παιδείας, μόνο όταν το κράτος έχει τη δυνατότητα να την παρέχει.
β) Ιδιαίτερα ευάλωτη κατηγορία ατόμων με αναπηρία, τα άτομα με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης, που στη πλειοψηφία τους παραμένουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, σε πλήρη παραβίαση του Συντάγματος της χώρας και όλης της κείμενης νομοθεσίας.
γ) Βασική έμμεση διάκριση σε βάρος των ατόμων με αναπηρία που συμμετέχουν στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια γενική και τεχνική εκπαίδευση, χωρίς καμία όμως υποστήριξη, όπως παροχή τεχνολογικών βοηθημάτων, διασφάλιση της ψηφιακής προσβασιμότητας, προσαρμοσμένο εκπαιδευτικό υλικό στην κατηγορία της αναπηρίας τους (π.χ. σε μορφή Braille για τους τυφλούς μαθητές), κλπ.
δ) Έλλειψη κτιριακής προσβασιμότητας των σχολικών κτιρίων γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης και ακαταλληλότητα των κτιρίων όπου στεγάζονται οι Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής.
ε) Παροχή εκπαίδευσης χαμηλής ποιότητας στα ειδικά σχολεία και τα τμήματα ένταξης, δεδομένου ότι δεν είναι εξοπλισμένα επαρκώς με την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή, δεν υποστηρίζονται με τα απαιτούμενα ειδικά αναλυτικά προγράμματα, και δεν είναι στελεχωμένα επαρκώς με εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό αε κάθε κατηγορία αναπηρίας.
στ) Διάθεση ενός πολύ μικρού ποσοστού τόσο από τον τακτικό κρατικό προϋπολογισμό όσο και από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, παρά το γεγονός ότι τα άτομα με αναπηρία αποτελούν το 10% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας και η εκπαίδευση τους είναι πιο περίπλοκη, πιο δύσκολη και πιο δαπανηρή.
Το Υπουργείο Παιδείας στις 10 Οκτωβρίου 2005 εξέδωσε με μεγάλη καθυστέρηση δύο σημαντικές υπουργικές αποφάσεις: 1) με αριθμό 95914/Γ6/ΦΕΚ 1397/10-10-2005, Τεύχος Δεύτερο, που αφορά την «Ίδρυση, προαγωγή και κατάργηση Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής (ΣΜΕΑ) στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση» και 2) με αριθμό 95916/Γ6/ΦΕΚ 1397/10-10-2005, Τεύχος Δεύτερο, που αφορά την «Ίδρυση, προαγωγή και κατάργηση ΣΜΕΑ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση», ανταποκρινόμενο θετικά στις εισηγήσεις των οικείων ΚΔΑΥ, των οικείων Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Νομαρχιακών Συμβουλίων ιδρύοντας και προάγοντας σημαντικό αριθμό Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής. Φαίνεται ότι το πρόβλημα μη κάλυψης των κενών από εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, που εκφράστηκε προς το ΥΠΕΠΘ από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΕΣΕΑ (Αρ. Πρωτ.: 147/14-10-2005) θα εμφανιστεί οξύτερο στην υλοποίηση των δύο παραπάνω σημαντικών υπουργικών αποφάσεων, γιατί η ετήσια δαπάνη επί του Κρατικού Προϋπολογισμού μειώνεται: α) στις πιστώσεις του ΥΠΕΠΘ και από 60.000 ευρώ περιορίζεται στις 20.000 ευρώ και β) στις πιστώσεις των οικείων ΟΤΑ Α' βαθμού από 340,800 ευρώ περιορίζεται στο ποσό των 113.600 ευρώ για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Μείωση παρουσιάζεται και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση όπου η ετήσια δαπάνη επί του Κρατικού Προϋπολογισμού: α) στις πιστώσεις του ΥΠΕΠΘ από 77.964 ευρώ περιορίζεται στις 25.988 ευρώ και β) στις πιστώσεις των οικείων ΟΤΑ Α' βαθμού από 549.600 ευρώ περιορίζεται στο ποσό των 183.200 ευρώ. Ενώ η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να εμφανίσει στη Βουλή των Ελλήνων σχέδιο νόμου για την ειδική αγωγή περιορίζει στο 33% τις δαπάνες για τη κάλυψη παλαιών και νέων οργανικών και λειτουργικών κενών στις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής. Η περαιτέρω μείωση των πόρων για την εκπαίδευση των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θεριεύει το σχολικό και κοινωνικό αποκλεισμό τους και είναι βέβαιο ότι η όποια νομικοπολιτική πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας θα αξιοποιηθεί μόνο για μικροπολιτική εκμετάλλευση και κατανάλωση. Γι' αυτό και έχουν νόημα οι αγώνες μας για τα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
