Στις γενικές εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 η σχετική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έφερε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση. Τα νέα πολιτικά δεδομένα στη διαχείριση των κρατικών μηχανισμών απασχόλησαν έντονα τα μέλη του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής στις εργασίες της Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης τους που συγκλήθηκε στις 13 Μαρτίου 2004 στο Μαράσλειο Διδασκαλείο, γιατί οι νομοθετικές και πολιτικές πρωτοβουλίες της απελθούσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ οδήγησαν στην αποδιοργάνωση του υποσυστήματος της ειδικής αγωγής και την έξαρση του σχολικού αποκλεισμού των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Σημαντικές διατάξεις του νόμου 2817/2000 όχι μόνο δεν εφαρμόστηκαν, αλλά καταστρατηγήθηκαν πολλές φορές από υπουργούς - υφυπουργούς, διοικητικά όργανα και υπηρεσιακά συμβούλια του εκπαιδευτικού συστήματος με αλλότριες, προς το γράμμα και το πνεύμα του νόμου, αποφάσεις και κανονιστικές πράξεις. Αυτό το όργιο πελατειακών συμφερόντων και εξαρτήσεων «νομιμοποιήθηκε» με τον ψηφοθηρικό νόμο 3194/20-11-2003 που αναστάτωσε την εκπαιδευτική κοινότητα με όσα τροποποιεί και αφορούν επιστημονικά και εργασιακά ζητήματα στο χώρο της ειδικής αγωγής.
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής κατέθεσε στη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας τις θέσεις και τις προτάσεις του που ψήφισαν τα μέλη του επιστημονικού σωματείου στις Τακτικές και Έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις τους (Υπομνήματα με αριθμό πρωτοκόλλου α) 85/12-12-2003 και β) 93/12-03-2004), ζητώντας την αποσαφήνιση των πολιτικών προθέσεων και αποφάσεων της νέας Κυβέρνησης.
Ο νέος καθ' ύλη αρμόδιος Υφυπουργός Παιδείας για τα θέματα της ειδικής αγωγής κ. Γεώργιος Καλός γνωρίζει τις θέσεις του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής, και ότι τα μέλη του τάσσονται με τη δημοκρατική αντίληψη η οποία ορίζει τη διδακτική πράξη ως διαμεσολάβηση ανάμεσα στην κοινωνική πραγματικότητα και την ειδική παιδαγωγική με κινητήριο μοχλό το ρόλο των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής οι οποίοι πρέπει να λειτουργούν ως καταλύτες όχι μόνο για να κινητοποιήσουν τις διαδικασίες μάθησης, αλλά, κυρίως, για να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες τις οποίες οι μαθητές/τριες με ειδικές ανάγκες μπορούν να αποκτήσουν (τα) εργαλεία ανάγνωσης της πραγματικότητας μέσα στην οποία ζουν και ψυχοσωματικές απειλές.
Οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής εφαρμόζουν εναλλακτικές παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους που επιτρέπουν την εναλλαγή των ρόλων και των εμπειριών που απελευθερώνουν τα συναισθήματα τα οποία οικοδομούνται σε κάθε κύκλο των προγραμμάτων που υλοποιούν. Οι επιλογές τους αυτές κινούνται σε μια φιλοσοφία για την εκπαίδευση των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες η οποία δίνει έμφαση στις διαδικασίες και όχι στα αποτελέσματα των βαθμών και των αξιολογεων των επιδόσεων των μαθητών. Παράδειγμα: στις διαδικασίες οικοδόμησης των σχέσεων ταυτότητας / ετερότητας οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής μπορούν να εφαρμόζουν προγράμματα αντιρατσιστικής εκπαίδευσης που έχουν σαν βασικό στόχο τη σταδιακή, από μέρους των παιδιών χωρίς ειδικές ανάγκες και των γονιών τους, συνειδητοποίηση των μηχανισμών οι οποίοι παράγουν το ρατσισμό.
Η επιθετική στάση της απερχόμενης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, γεμάτη προκαταλήψεις και ανειλικρίνεια προς τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής ολοκληρώθηκε με το νομοθετικό τερατούργημα 3194/20-11-2003, με την απαξίωση των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής με μεταπτυχιακές σπουδές (μετεκπαίδευση) στα Τμήματα Ειδικής Αγωγής των Διδασκαλείων των Παιδαγωγικών Τμημάτων των Πανεπιστημίων και του Μαράσλειου Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης, την αδιαφορία για το μέλλον των Κέντρων Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης, την εγκατάλειψη των TEE ειδικής αγωγής και των Εργαστηρίων Ειδικής Εκπαίδευσης και Επαγγελματικής Κατάρτισης. Μέσα σε μια νύχτα, ο πρώην Υπουργός Παιδείας, ενώ υπήρχαν δύο Γνωμοδοτήσεις από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου-αρμόδιου κρατικού επιστημονικού οργάνου- οι οποίες τεκμηριώνουν τους λόγους που δεν μπορεί το Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής να «βγάζει» εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, περνά από τη Βουλή των Ελλήνων αντισυνταγματική διάταξη που τους «βαπτίζει» εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής που μπορούν να διεκδικήσουν θέσεις και στα ειδικά νηπιαγωγεία και στις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής, της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η ίδια η Πολιτεία αγνόησε εσκεμμένα τις προτάσεις επιστημονικών και συνδικαλιστικών φορέων και δε θεώρησε υποχρέωση της να διαφυλάξει τους θεσμούς και τη φιλοσοφία της ένταξης των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, προτιμώντας κατά τρόπο έμμεσο, από τη μια να πριμοδοτήσει τα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής με τους έχοντες και κατέχοντες γονείς των α.μ.ε.ε.α., και από την άλλη να εξωθήσει μεγάλο μαθητικό πληθυσμό που προέρχεται από χαμηλά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας στο σχολικό αποκλεισμό. Σχολικό αποκλεισμό που «θερίζει» στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και, μάλιστα, απειλητικά στα γυμνάσια, ενώ τα Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης και οι ιατροπαιδαγωγικές υπηρεσίες αρέσκονται να κλείνουν ραντεβού γεμίζοντας τις λίστες αναμονής της επόμενης δεκαετίας, εμπαίζοντας και υποτιμώντας δεκάδες χιλιάδες παιδιά που μένουν στάσιμα και πολλά από αυτά μην αντέχοντας άλλο το «αδιάφορο αυταρχικό σχολείο» εγκαταλείπουν την εκπαίδευση.
Η νέα κυβέρνηση έχει πλέον τις τεράστιες ευθύνες απέναντι στην ελληνική κοινωνία να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις της ποσοτικής και ποιοτικής αναβάθμισης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, και να νοιαστεί για τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες όσο νοιάζεται κάθε γονιός για το παιδί του.
