Σύλλογος       
Νέα          
Δελτία Τύπου/ Ανακοινώσεις/ Προσκλήσεις
Το Περιοδικό          
Νομοθεσία Ειδικής Αγωγής          
Δομές Ειδικής Αγωγής          
Συνέδρια / Ημερίδες Ειδικής Αγωγής
Εκδόσεις          
Συνδέσεις
Φόρουμ

Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.-

home page general information contact information copyright information

 

Θέματα Ειδικής Αγωγής Τεύχος 12

Εξώφυλλο: Εξώφυλλο

 

Περιεχόμενα: Περιεχόμενα

Σημείωμα Σύνταξης:

ΕΝΤΟΝΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ
ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Στο λυκόφως του 20ου αιώνα και στο λυκαυγές του 21ου οι πολίτες της Ελλάδας άκουγαν διαρκώς για τα μεγάλα δημόσια έργα που αλλάζουν την όψη της χώρας και για τη γρήγορη ανάπτυξη της οικονομίας που θα εξάλειφε σταδιακά κάθε πρόβλημα.

Από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το Internet, τις εφημερίδες, τα περιοδικά... οι άνθρωποι δεχόντουσαν μια ακατάπαυστη επιμόρφωση, για τον εκσυγχρονισμό με σκοπό να συναινέσουν στην επικράτηση ενός παγκοσμιοποιημένου συστήματος, της νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς.

Τα πρώτα νομικοπολιτικά μέτρα αποδόμησης του «ισχνού» ελληνικού κοινωνικού κράτους δικαίου επιβλήθηκαν με τους νόμους: 1902/17-10-1990, 1976/4-12-19 και 2084/7-10-1992. Στο όνομα της αναμόρφωσης του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης απορύθμιζαν τις εργασιακές σχέσεις και τα επαγγελματικά δικαιώματα περιορίζοντας το ύψος των συντάξεων, ενώ μέσα από ένα πλήθος κατηγοριοποιήσεων -από το έτος 1997- ανέβαζαν σταδιακά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης: α) στα 60 έτη για τους προ του 1983 διορισθέντες, β) στα 65 έτη για τους εργαζόμενους που διορίστηκαν μετά την 1-1-1983 και γ) αύξησαν υπερβολικά τις ασφαλιστικές εισφορές για τους από 1-1-1993 νεοδιορισθέντες και σιγά σιγά προσάρμοζαν τις εισφορές για τους παλαιότερους εργαζομένους.

Προτού κλείσει η δεκαετής εφαρμογή αυτών των σκληρών μέτρων και η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κλείσει τις μαύρες τρύπες της επικοινωνιακής της πολιτικής για το αεροδρόμιο των Σπάτων, την περικοπή των στρατιωτικών δαπανών κατά 1,7 δισεκατομμύρια δραχμές, τη διάθεση 700 δισεκατομμυρίων -εξ αυτών για την Ολυμπιάδα του 2004 και ίσως 300-400 δισ. για αμφίβολες κοινωνικές πολιτικές, αμέσως μετά τις πασχαλινές γιορτές ανακοινώθηκε το νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση της κοινωνικής ασφάλισης. Με τη βοήθεια αμφίβολων αναλογιστικών μελετών που έκαναν -κατόπιν ανάθεσης- οι Άγγλοι, οι κυβερνώντες, θεωρώντας ως δεδομένη τη σημερινή μορφή χρηματοδότησης, επιχειρούσαν ασθμαίνοντας να πεί­σουν ότι καταρρέει το ασφαλιστικό σύστημα.

Αποσιωπούσαν ταυτόχρονα πολλές αλήθειες και απόκρυπταν ταυτόχρονα και τις δικές τους πολιτικές ευθύνες. Συγκεκριμένα:
α) Την τελευταία εικοσαετία έχει γίνει μεγάλη ανακατανομή εθνικού πλούτου και πόρων από τους μισθωτούς προς τις εισοδηματικές κορυφές. Στα πλαίσια μιας ελάχιστης κοινωνικής δικαιοσύνης και ορθολογικής δημόσιας διαχείρισης να αντληθούν οι αναγκαίοι πόροι από εκείνους που επωφελήθηκαν κι όσων εξακολουθούν να επωφελούνται από αυτή την ανακατανομή του πλούτου, για να εκπληρώσει η κοινωνία διαμέσου του κράτους το χρέος της προς τους ασφαλισμένους, γιατί η κοινωνική ασφάλιση είναι κοινωνική λειτουργία -άκρως απαραίτητη- και όχι λογιστικό σύστημα.
β) Θεωρούν ότι ο διαχειριστικός εκσυγχρονισμός που προτείνουν μπορεί να γίνει μόνο με την περικοπή των κοινωνικών- υπηρεσιών και παροχών των Ασφαλιστικών Ταμείων προς τους συνταξιούχους και τους εργαζομένους. Ταυτόχρονα όμως αδυνατούν να προχωρήσουν στην κατοχύρωση της δημοκρατικής διαχείρισης και της διαφάνειας στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών αφαίμαξαν τα αποθεματικά κεφάλαια των Ταμείων προσφέροντας χρηματοδοτήσεις σε άπειρες «επιχειρηματικές δραστηριότητες» στον ιδιωτικό τομέα και ενισχύοντας την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων που θα διευκόλυνε την παραμονή τους στην κυβερνητική εξουσία. Ήρθε ο καιρός να αναλάβουν τις πολιτικές τους ευθύνες.
γ) Η αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας. Θα υπήρχε τεράστια εισροή πόρων στο ασφαλιστικό σύστημα, αν όλες οι κυβερνήσεις -και η σημερινή- είχαν πολιτικές πλήρους απασχόλησης και καταργούσαν τις στρατιές των Ελλήνων και των μεταναστών που οδηγούνται ως «ζώα επί σφαγή» στη μαύρη αγορά εργασίας, χωρίς να είναι ασφαλισμένοι.

Αποτέλεσμα: Τα διαφεύγοντα, από τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ταμεία υγειονομικής περίθαλψης, ποσά τρισεκατομμυρίων δραχμών να καταλήγουν σε μυριάδες χιλιάδες παραοικονομούντες επιχειρηματίες, ενώ η κυβέρνηση αποφεύγει να τους εντοπίσει διαιωνίζοντας τα προβλήματα της ανεργίας και της εισφοροδιαφυγής.

Ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι στο σύνολο τους ανταποκρίθηκαν μαχητικά στο κάλεσμα των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών τους οργανώσεων Γ.Σ.Ε.Ε. και Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για 24ωρη Πανελλαδική Απεργία στις 26 Απριλίου 2001 και ανάγκασαν την κυβέρνηση να πάρει πίσω το «απάνθρωπο και τερατώδες» νομοσχέδιο της και να ισχυρίζεται ότι αφορούσε την παρουσίαση «Δέσμης σκέψεων». Στο Πεδίον του Άρεως έγινε η μεγαλύτερη συγκέντρωση των Συνδικάτων από το 1974 και ισχυροποίησε τη θέση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που αρνήθηκαν να πάνε σ' ένα προσχηματικό διάλογο στον οποίο η κυβέρνηση επέμενε να αυξήσει τα όρια ηλικίας και τις εισφορές προωθώντας ταυτόχρονα τη μείωση των συντάξεων.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας με τους πολιτικούς τους χειρισμούς ενέγραψαν παρακαταθήκες για το μέλλον, οι οποίες θα διευκολύνουν την ανασυγκρότηση των Συνδικάτων και την προώθηση τομών στη λειτουργία και τη δράση τους.
Συγκεκριμένα:

α) Επέδειξαν διαθέσεις αυτονομίας από την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τα κόμματα.
β) Ενίσχυσαν το διεκδικητικό τους χαρακτήρα.
γ) Διεύρυναν τον προγραμματικό χαρακτήρα των αιτημάτων τους, ώστε να αφορούν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στο χώρο δουλειάς αλλά και ως πολίτες και ως καταναλωτές (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, ανεργία, περιβάλλον κ.λπ.).
δ) Επιχείρησαν αναβάθμιση των δημοκρατικών λειτουργιών τους και το χτύπημα της γραφειοκρατίας επιτρέποντας την έκφραση των εργαζομένων για κρίσιμα ζητήματα σε μαζικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις.
ε) Καλλιέργησαν την Ενότητα των εργαζομένων ξεπερνώντας μικροκομματικές αντιλήψεις.

Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη δομή και τη λειτουργία των Συνδικάτων καθώς και του ασφαλιστικού συστήματος, γιατί: α) τα μέλη και τα στελέχη του συνδικαλίζονται και είναι υπέρμαχοι των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, β) αναπτύσσουν έρευνες και μελέτες που αφορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες και γ) η σχέση των Α.μ.Ε.Α. με την εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, τη σύνταξη μέσα από τους θεσμούς, τα συνδικάτα, τους πολιτικούς και άλλους φορείς είναι πεδία που ως επιστήμονες οφείλουμε να διερευνήσουμε, για να παράγουμε επιστημονικό και πολιτικό λόγο, για να αναγνωριστεί η επέκταση κάθε δικαιώματος σ' όσους πολίτες βιώνουν σχολικό και κοινωνικό αποκλεισμό.